Smash 'n' Bun review

Ολο το review σε 3 λεξεις; Failed to impress. Πήγαμε για να γευτούμε grass fed 40 days aged beef και δεν καταλάβαμε τίποτα. Αν πάρεις και με bacon δε εκεί είναι που δε καταλαβαίνεις τίποτα. Η γέυση του κρέατος χάνεται μέσα στις σάλτσες και τα λιωμένα τυριά και παρ' όλο που αυτό που τρως είναι κάτι ζουμερό αποπροσανατολίζεσαι και δεν μπορείς εύκολα να ξεχωρίσεις τις γεύσεις. Κι εκεί καταλαβαίνεις την χρησιμότητα του automatic condiment dispenser (που ρίχνει πάντα την ίδια ποσότητα sauce) και την ευφυΐα των αδελφών McDonald που το εφήυραν.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Με το μόλις άνοιξε το μαγαζί αυτό ακούσαμε τα χίλια μύρια όσα θετικά σχόλια στον υπερθετικό βαθμό. Τόσα πολλά, που εμείς που ψήνουμε κανα burger που και που στη βεράντα μας, αισθανθήκαμε intimidated. Για τον υπεράνθρωπο, ημίθεο και καταξιωμένο chef Μιχάλη Νουρλόγλου που κατέβηκε στη γη (και προσγειώθηκε στο Κολωνάκι) για να μας δείξει τι εστί burger. Για να μας σώσει και να μας πάρει μαζί του στον γευστικό παράδεισο των burgers και να στείλει τους ανταγωνιστές του στο πυρ το εξώτερο, ή κάτι τέτοιο. 

Σκεφτήκαμε όπως ήταν φυσικό ότι ένα μαγαζί στην Πατριάρχου Ιωακείμ, με τα ενοίκια που θα πληρώνει, χρειάζεται τρελή διαφήμιση για να επιβιώσει. Βέβαια όσοι μένουν και όσοι συχνάζουν στο Κολωνάκι, δε χρειάζονται να ακούσουν τίποτε από αυτά, θα έτρωγαν έτσι κι αλλιώς τα burgers του chef Μιχάλη Νουρλόγλου γιατί "για να έχεις ανοίξει το μαγαζί σου στο Κωλονάκι, πρέπει να είσαι του επιπέδου μας; σωστά;" Μόνο γι αυτό λοιπόν η υποστήριξη του κόσμου στο Κωλονάκι πρέπει να θεωρείται δεδομένη. 

Μια μέρα λοιπόν που έχοντας φάει για μεσημέρι, τόσο πολύ που δε χωρούσε κάτι άλλο, βρεθήκαμε στην Πατριάρχου Ιωακείμ πολύ κοντά στο Smash 'n' Bun. Έχοντας πρόσφατη την εμπειρία από το πατατόψωμο του Burger 29 σκεφτήκαμε να δοκιμάσουμε μόνο το bun του Smash 'n' Bun (αυτό μόνο θα το χωρούσαμε) ώστε να κάνουμε μια μικρή σύγκριση. Αφού το πήραμε λοιπόν στο χέρι το δοκιμάσαμε κινούμενοι προς το αυτοκίνητο μας. Ε λοιπόν, απέτυχε να μας εντυπωσιάσει. Μαλακό, τρυφερό μεν με άσχημη εμφάνιση και χωρίς κάποια γεύση που να αξίζει τον κόπο. Σχεδόν τα ίδια με το bun του Burger 29 (ίσως λίγο καλύτερο) και σίγουρα όχι η πρώτη μας επιλογή για ένα καλό burger. Σαφώς υποδεέστερο overall του πατατόψωμου που έχουμε γευτεί στο εξωτερικό. Ειδικά σε εμφάνιση έχανε πάρα πολύ. Μάλιστα από τότε που το δοκιμάσαμε ως τώρα τo bun του Smash 'n' Bun γίνεται όλο και πιο σκούρο (απ' ότι βλέπουμε στις φωτό online). Και αναρωτιόμαστε, αφού ασχολήθηκες να φτιάξεις ψωμί γιατί δεν έκανες ένα ωραίο λευκό bun που θα το 'χεις κι όλας και αντίθετα επιμένεις να φτιάχνεις πατατόψωμο που απ΄ ότι φαίνεται δε το χεις;

Με αυτές τις σκέψεις υποσχεθήκαμε να ξαναγυρίσουμε για ένα πιο ολοκληρωμένο tasting. Ώσπου τελικά έφτασε η πολυπόθητη μέρα (καθημερινή νωρίς το βράδυ ήτανε) και πήγαμε. Ήμασταν πολύ excited και όταν φτάσαμε είχε ένα τραπέζι γεμάτο έξω και ένα μέσα. Μόλις το είδαμε αυτό είπαμε "ωραία, θα τελειώσουμε και γρήγορα". Δεν έγινε έτσι όμως. Αφού μπήκαμε και κάτσαμε σε ένα τραπέζι δε μας έδινε κανείς σημασία για τουλάχιστον 10 λεπτά (αυτό μας έκοψε το excitement) και ο υπεύθυνος του μαγαζιού έκανε PR, χαιρετούσε κι εξυπηρετούσε όλους τους διάφορους γνωστούς του που ερχόντουσαν για take away και στο μεταξύ φεύγανε και κάτι παραγγελίες για delivery.  Όταν κάποτε ήρθε η σειρά μας και πήραν και τη δική μας παραγγελία χρειάστηκε να περιμένουμε περίπου 20 λεπτά για να έρθουν τα burgers. Να σημειωθεί ότι το βρισκόμασταν σε ένα μαγαζί που λέγεται Smash 'n' Bun και ένα smash burger χρειάζεται περίπου δύο λεπτά για να ψηθεί. So much for fast food...

Όση ώρα περιμέναμε πάντως πλύναμε και τα χέρια μας με το αντισηπτικό που είχαν στο τραπέζι και οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι δεν έχουμε ξαναμυρίσει ποτέ πιο ωραίο άρωμα σε αντισηπτικό. Μύριζε τόσο όμορφα που εύκολα έριχνες λίγο και μέσα στο burger σου χα, χα. 

Τέρμα τα αστεία όμως. Πήραμε τα Teddy's Classic και Smokey και όταν τελικά έφτασαν τα κοιτάζαμε με δέος για λίγο πριν αποφασίσουμε να τα δαγκώσουμε. Η μια δαγκωνιά ακολούθησε την άλλη και σε λίγο τα burgers εξαφανίστηκαν αλλά η μεγάλη έκπληξη, το taste bomb που περιμέναμε δεν ήρθε ποτέ. 

Το Teddy's classic

Μάλλον ήταν λίγο υπερεκτιμημένο το Smash 'n' Bun και αυτό μας είχε κάνει να περιμένουμε πολλά περισσότερα. Φυσικά δεν ήταν κι άσχημα αλλά δεν καταλάβαμε τίποτα από το περιβόητο dry aged beef. Το Teddy's Classic είχε μέσα τις συνηθισμένες γλυκόξινες πίκλες που είναι η λάθος γεύση. Τα έχει πει αυτά για τις πίκλες από παλιά και ο Tom Mylan artisan butcher του ξακουστού "Meat Hook", master of the art of burger blending και συγγραφέας του ομόνυμου best seller βιβλίου. Τι παραπάνω να πούμε εμείς; Όταν βάλεις λάθος πίκλα χαλάει όλο το flavor profile του burger. Η ντομάτα μάλλον θα ήταν καλύτερα αν έλειπε ενώ η sauce απλώς υπήρχε, χωρίς να έχει κάποια εντυπωσιακή γεύση, αλλά έκανε καλή δουλειά στο να καλύπτει τη γεύση του κρέατος. Στο Smokey, bacon was king και σαν δυνατή γεύση που έχει το bacon δυσκολεύει την αναγνώριση των υπολοίπων γεύσεων γι αυτό δεν πρέπει να τα προτιμάμε όταν πάμε για tasting. Ήταν ένα σωστό burger με bacon αλλά ο συνάδελφος που το έφαγε δεν ξετρελάθηκε. Ένα άλλο ενδιαφέρον burger ήταν το Moldo με τα μανιτάρια με κρέμα που δε το πηραμε, γιατί εννοείται ότι όπου κι αν βάλεις μανιτάρια με κρέμα το αποτέλεσμα θα είναι τέλειο οπότε το θεωρήσαμε κάπως cheating αυτό. Τα μανιτάρια επίσης δεν είναι από τα toppings που βλέπεις συχνά στην Αμερική, οπότε δεν πρόκειται για ένα κλασσικό burger. Σε όλα τα burgers υπήρχε επιλογή να προσθέσεις φρέσκια μαύρη τρούφα, ένα ακριβό gourmet υλικό που απομακρύνει το burger από την κατηγορία του street food. Τώρα άμα αρχίσεις να βάζεις μέσα στο burger, τρούφες, χαβιάρια, miso, fois gras και τέτοια, έχεις μάλλον χάσει το δρόμο σου και το νόημα του burger που πάντα ήταν το απόλυτο φαγητό του Αμερικανικού προλεταριάτου.

Στα θετικά, τα burgers είχαν μετρημένα πράγματα μέσα αντί να είναι φορτωμένα με άπειρα υλικά και bravo για το bio cheddar και τις χειροποίητες sauce κλπ. Δε μας είπαν όμως πως κατάφεραν να λιώσουν το cheddar ενώ το burger ψηνόταν στο πλατώ. Υπάρχουν 3 τεχνικές για να γίνει, αλλά δεν είδαμε πουθενά τα απαιτούμενα εργαλεία για να εφαρμοστούν οι τεχνικές. Άρα, πολύ πιθανόν το cheddar να μην ήταν και τόσο cheddar τελικά. Ίσως το ανακαλύψουμε την επόμενη φορά που θα πάμε και θα στηθούμε μπροστά από τον ψήστη να δούμε πως τα κάνει. Για να επιστρέψουμε στα θετικά, πολύ σωστά δεν υπήρχε αναφορά σε "chicken burger" για τις επιλογές με κοτόπουλο ούτε και είδαμε άλλα από τα λάθη που κάνουν οι περισσότεροι.

Τα burgers του Smash 'n' Bun όμως έχουν κάτι που θα σας γοητεύσει, (ιδίως αν δεν έχετε ξαναδοκιμάσει smash burgers), καθώς είναι η πρόταση ανθρώπων που ασχολούνται χρόνια με τις κουζίνες και αυτό το σεβόμαστε. Είναι μια γευστική εμπειρία που αξίζει να δοκιμάσετε και αντάξια των εστιατορίων της περιοχής που βρίσκεται. Αν θέλετε να ικανοποιήσετε την περιέργεια και τη λαιμαργία σας να περάσετε σίγουρα κι από εκεί. 

Εμείς όμως ψάχναμε για κάτι άλλο, δηλαδή ένα κλασσικό burger σωστά εκτελεσμένο, με τη σωστή traditional συνταγή (όχι βάζω ότι μου κατέβει μέσα) με καλής ποιότητας υλικά, που ενώ αποτελείται πάνω-κάτω από τα ίδια πράγματα με όλα τα συνηθισμένα burgers, καταφέρνει και ξεχωρίζει όντας πολύ ανώτερο γευστικά από όλα τα άλλα. Δεν το βρήκαμε στο Smash 'n' Bun οπότε το quest για το τέλειο burger συνεχίζεται...