kalipita review
Το kalipita είναι μια "αλυσίδα" που έχει 2 καταστήματα, ένα στον Πειραιά και ένα στη λεωφόρο Αμφιθέας. Υπάρχει μια θεωρία που λέει ότι αν πάρεις burger από σουβλατζίδικο θα είναι μάπα και έχει επαληθευτεί πολλές φορές. Τι να περιμένει λοιπόν κάποιος από το kalipita όπου σερβίρουν tapas, tacos, burritos, σουβλάκια, burgers αλλά και pizza; Ναι, καλά ακούσατε, και pizza. Ευτυχώς όμως έχουν καταλάβει και οι ίδιοι πόσο τραβηγμένο είναι αυτό και την pizza την μαρκετάρουν με άλλο όνομα, "Leo's pizza". Θυμίζει κάτι εστιατόρια που τα έχουν όλα στο μενού, από της ώρας μπριζόλες και ψάρια, όλα ανεξαιρέτως τα μαγειρευτά, μακαρόνια, πίτσες, club sandwich και ό,τι άλλο μπορείς να σκεφτείς να ζητήσεις. Ο μάγειρας τους ξέρει και φτιάχνει τα πάντα. Ενώ άμα ρωτήσεις, "ποιό είναι το καλύτερο σας;" σου απαντάνε "όλα είναι καλά". Μη πω περισσότερα, καταλαβαίνετε...
Με αυτές τις σκέψεις λοιπόν πήγαμε στο kalipita στην λεωφ. Αμφιθέας για να δοκιμάσουμε ένα απλό cheeseburger. Φτάνοντας εκεί και διαβάζοντας τον κατάλογο, βλέπουμε ότι cheeseburger δεν υπάρχει και το πιο κοντινό σε αυτό είναι το cheese n' bacon που περιέχει: ντομάτα, iceberg, mayo relish, κἐτσαπ, τσένταρ & μπέικον.
Η ευγενική κοπέλα στο ταμείο ρωτάει, "ποιο θέλετε; το μικρό, το κανονικό ή το μεγάλο;" Μετά τις απαραίτητες διευκρινίσεις το μικρό είναι με 100 γρ μπιφτέκι, το κανονικό είναι με διπλό μπιφτέκι (δηλ. 200 γρ.) και το μεγάλο με τριπλό (300 γρ). Διαλέξαμε το μικρό, γιατί τα 100 γρ είναι αρκετή ποσότητα για ένα burger και ιδανική για το review μας. Πριν πάμε όμως στο τι έγινε στη συνέχεια, θα σταθούμε λίγο στον κατάλογο που περιέχει διάφορες ενδιαφέρουσες επιλογές αλλά και κάποια εγκλήματα κατά της γαστρονομίας. Θα αναφέρουμε δύο. Ένα είναι στις τηγανητές πατάτες όπου διαβάζουμε στην επιλογή Baconator ότι περιέχει..."pulled μπιφτέκι" duhhhhh!!!!!!!!!!!!! Αυτό πρέπει να είναι παγκόσμια καινοτομία... Μην αντέχοντας άλλο στη σκέψη του πώς θα είναι, πάμε γρήγορα στο επόμενο. Στα Burritos υπάρχει ένα που λέγεται "Crispy Curry India". Ας μην σχολιάσουμε τι σχέση έχει το Μεξικό με την Ινδία, να δούμε καλύτερα τι έχει μέσα. Μεταξύ άλλων διαβάζουμε: "curry mayo sauce & popcorn". Μα καλά; Ποπ κορν; Τι άλλο θα δουν τα μάτια μας; Ξέρω, δεν αργεί η μέρα που θα μας σερβίρουν burger με Nutella μέσα.
Προχωράμε παρακάτω για να μη σας κουράζουμε άλλο. Η κουζίνα του μαγαζιού είναι open και αν στέκεσαι στο σωστό σημείο μπορείς να παρακολουθήσεις την παρασκευή του burger όπως και κάναμε. Ο μάγειρας λοιπόν ζεσταίνει τα ψωμιά, σωστό, ανοίγει κάποιο δοχείο, παίρνει ένα μπιφτέκι και το πετάει πάνω στη σχάρα. Προψημένο και ξαναζεσταμένο λοιπόν δυστυχώς. Μετά από λίγο το βγάζει, βάζει διάφορα άλλα υλικά και πιάνει και ένα κίτρινο πλαστικό μπουκάλι και το ζουλάει πάνω από το burger και με αυτή του την κίνηση λέμε δυστυχώς αντίο στο τσένταρ που έγραφε ο κατάλογος. Αρκετά είδαμε. Το burger τέλος μπαίνει σε ένα χαρτονένιο κουτί και μέσω της κοπέλας καταλήγει σε μας.
Ανοίγοντας, διαπιστώνουμε ότι το 100 γρ μπιφτέκι είναι μετά βίας 70 γρ και φυσικά "πλέει" μέσα στο bun. H κατάσταση είναι λίγο "where is the beef" όπως θα δείτε να περιγράφουν γλαφυρά στο παρακάτω video:
To bun είναι από ένα ψωμί που μοιάζει λίγο με brioche αλλά δεν είναι. Ή μάλλον καλύτερα, δεν είναι όσο γλυκό και βουτυράτο όσο το κλασσικό brioche. Είναι φρέσκο, μαλακό και γευστικό και δεν έχει κάτι το αρνητικό αλλά δεν είναι όμως το σωστό άσπρο ψωμί του αυθεντικού Αμερικάνικου burger. Στην πρώτη δαγκωματιά έχουμε παρουσία όλων των υλικών και το μπιφτέκι έχει την κρεατένια γεύση που περιμένεις χωρίς να χάνεται μέσα στα άλλα υλικά. Για τη mayo relish που γράφει στα περιεχόμενα πρέπει να πούμε ότι "relish" είναι κάτι το ψιλοκομμένο και επειδή τη μαγιονέζα είναι δύσκολο να την ψιλοκόψεις πρέπει να συμπεράνουμε ότι πρόκειται για μαγιονέζα με αγγουράκι τουρσί ψιλοκομμένο όπως και διαπιστώσαμε και εξετάζοντας τη. Το φάουλ εδώ είναι ότι το αγγουράκι τουρσί, η πίκλα δηλαδή, πάει με τη μουστάρδα και όχι με τη μαγιονέζα. Αν θες να βάλεις relish, επειδή συνήθως τα pickle relish είναι γλυκά, χρειάζεται ένας πιο έντονος συνδυασμός γεύσεων όπως πχ η big mac sauce που έχει μέσα και relish.
Η κρέμα "τσένταρ" (μπλιαχ)
Ακόμα, η ketchup υποτίθεται ότι υποκαθιστά τη ντομάτα. Άμα βάζεις "κέτσαπ" τι την θες τη ντομάτα; και το αντίστροφο. Αλλιώς έχεις και ντομάτα και σάλτσα ντομάτα, πλεονασμός δηλαδή. Θα μου πείτε, "τι ψάχνεις να βρεις τώρα;" και δε θα 'χετε άδικο.
Κατά τα λοιπά, η ντομάτα και το μαρούλι δε χαλάνε τη γεύση και το λέμε αυτό γιατί καμιά φορά η ντομάτα κάνει ζημιά, όταν είναι πολύ κρύα ή πολύ χοντροκομμένη φέτα, ή στάζει πολλά ζουμιά που το κάνουν σούπα. Το μπέικον δίνει κάτι κι αυτό στο γευστικό προφίλ αλλά χωρίς -λόγω της σωστής ποσότητας του- να υπερέχει.
Στο τέλος, οι τελευταίες δύο μπουκιές είναι ψωμί και λιγο από τα υπόλοιπα υλικά αφού το μπιφτέκι όντας μικρότερο έχει καταναλωθεί από πριν.
Σε γενικές γραμμές το burger είναι καλύτερο από ότι θα περιμέναμε από ένα σουβλατζίδικο. Η απουσία όμως του πραγματικού τυριού και η αντικατάσταση του με κρέμα τσένταρ δείχνει την προχειρότητα του ετοιματζίδικου φαγητού και παραπέμπει αμέσως στην κατηγορία "βρώμικο". Το προψημένο και ξαναζεσταμένο μπιφτέκι το βάζει κι αυτό στην ίδια μοίρα και αν είναι και κατεψυγμένο όπως συμβαίνει στα περισσότερα σουβλατζίδικα τότε ακόμα χειρότερα. Δε μπορούμε να ξέρουμε αν είναι κατεψυγμένο, αυτό όμως που είναι σχεδόν σίγουρο είναι ότι το παίρνουν έτοιμο όπως παίρνουν και τους γύρους κλπ., οπότε κατά πάσα πιθανότητα δεν είναι 100% μοσχαρίσιο κρέας αλλά παρασκεύασμα κρέατος που σημαίνει ότι μπορεί να περιέχει κι άλλα υλικά που συνήθως μπορεί να είναι: μαγειρική σόδα, γλουτένη, σόγια, γάλα, αυγό, σουσάμι κλπ.
Ανασταλτικά στοιχεία βέβαια όλα αυτά, αλλά αν απλώς πεινάτε και θέλετε ένα burger επειγόντως, το burger του kalipita έχει ότι χρειάζεται για να σας ικανοποιήσει. Θα φάτε ένα γευστικό "βρώμικο" burger.
Αναρωτηθήκαμε από που να προέρχεται το όνομα του μαγαζιού κι έτσι πήραμε κι ένα τυλιχτό με γύρο. Ήταν αρκετά καλό, αλλά αυτό που ήταν πολύ καλύτερο με διαφορά από ότι συναντάμε στα συνιθισμένα σουβλατζίδικα ήταν η πίτα. Εξαιρετική. Πάρα πολύ μαλακή και τρυφερή. Καλή πίτα λοιπόν.
